Wednesday, April 17, 2013

भेट

किती दिस रे लोटले .......
किती भेटी खोळंबल्या
काळाच्या प्रवाहात
किती आठवणी जपल्या .....

  आज भेट्लो जेंव्हा.....
शब्द अपुरे पडले
तुझ्या नयनी माझे
श्वास होते मिसळले.....

घेतल्या नाही आणाभाका
केली श्वासांशी सोयरिक
जसे कोसळ्ती नभ
धरित्रीवर वारेमाप.......

स्पर्शानेही स्पर्शताही
अवघा देह वितळला .....

जेंव्हा भेटलास मला ......
पंचप्राण होती गोळा
भेटीची अशी आम्ही
विणली होती चंद्रकळा

तरीही भासे अधुरी ....
मिलनाची आस ......
श्वास श्वासातून ....होतो
तुझाच आभास ........

मीना .
चालले मी वाट माझी ........तू आता अडवू नको ....
विरून गेली स्वप्न माझी ...तू आता फुलवू नको......

तोडिले जे बंध मी .....ते ,तू आता बांधू  नको .....
भावनांच्या वादळाने  .तू मला झुलवू नको ......

वादळाची ओढ माझी ........भास माझे हे पुराणे .....
वाहणाऱ्या या प्रवाहा ........हात तू देऊ नको .........

एकली हि वाट माझी .....भैरवी चे सूर हे ........
स्वप्न सोनेरी जगाची .....मज पुन्हा 
दावू नको..............


मीना ....

Wednesday, August 24, 2011

कातरवेळी सायंकाळी

   कातरवेळी सायंकाळी


कातरवेळी सायंकाळी मनात उठले काहूर ...
नकळतसे कानावर आले व्हायोलिनचे करुण सूर ........
अलवार ,तरल भावनांनी मन झाले व्याकूळ .........
आर्त सुरांनी अलगद दाटे हळविशी  हुरहूर ..

निळ्या शांत या डोहावरती ही कसली चाहूल .........
खळबळ उठली व्याकुळतेची ,भेदून गेले सूर .........
सुरावटीनच्या लाटांनी या ओढून नेले दूर ..............
अवखळ ,सुसाट आठवणीनचा वाहून गेला पूर ......

दूर कुणीतरी मंजुळ ताना छेडत घाली साद ......
तटबंदी ,नि बंध रेशमी मोडून दे प्रतिसाद ..........
 दाही दिशातून ,क्षितीज भेदून  घुमुदे हा नाद .....
जगणे मोहक ,जगणे निर्मळ ,नको फुकाचा वाद ....

घन पुन्हा दाटुनी आले ,अश्रुनी भरली ओंजळ .........
निशब्द या नभांनी ,गहिवरले  डोळ्यातील काजळ ..........
कोणाची येते आठव .शपथ पुसून टाकता..........
रेशमी पदर हा जाळी,मिरवीत कथा या व्यथांच्या .........                                                  .......

कातरवेळी ,सायंकाळी मनात उठले काहूर .......
आज जीवाला हवा हवासा वाटे हा आर्त ,करून सूर ...........

मीना
२५ ऑगस्ट २०११

Sunday, May 1, 2011

एखादी कविता जेव्हा स्फुरते ,आणि कागदावर उतरते ,त्यापूर्वी फार मोठ्या घडामोडी मानसिक पातळीवर अनुभवल्या जातात .प्रत्येक नवनिर्मिती मग ती कोणत्याही क्षेत्रातली असो ,याच भावनिक आंदोलना ना सामोरे जावे लागते .हा अनुभव शब्दात पकडण्याचा केलेला हा एक प्रयत्न .हा प्रयत्नही मुठीत घटत धरून ठेवलेल्या वाळूसारखा आहे .........हातात आहे म्हणता म्हणता नकळतपणे निसटून जाणाऱ्या वाळूसारखा .........

                             
                                 सृजन सोहळा
         मी साक्षीदार या सृजनाची .........
        व्यक्त होऊ पाहणाऱ्या कल्पना तरंगांची
        एक अनामिक अस्वस्थता .........
        हृदयातल्या अव्यक्त भावनांची
        मिश्कील हासत समोर येणारी .........
        तर कधी ,सहजच निसटून जाणारी ....
        मऊसुत जाणीव ,जणू रेशीम लडीनची
        हा भावनांचा आवेग .....काळावे
ळाचे   भान हरपणारा........
        व्यक्त होण्यासाठी धडपडणारा   ...............
        वाऱ्याच्या वेगाने तुफान उठवणारा
        संकेत ,नियमांचा अडथ
ळा झुगारून ,,,,,,,,
        बंडखोरी करणारा ........तर कधी
        हळुवार पणे मनाला स्पर्शून जाणारा ..........
       
हृदयीच्या तारा   झंकारणारा
        मनातील रेशिमगुंता सोडवणारा ..........
        कल्पनांचे उठणारे हें तरंग ...........
        जणू ,खडकावर धडकून सागरात .....
        विलीन होणाऱ्या फेसाळणार्या लाटा
        माझीही वर्णी लागेल ,या आशेने ..........
        ताटकलणार्या  वाटा..........
        परत परत अनुभवावा ..........
        असा हा सृजनाचा सोहळा
        वास्तवाचे भान हरपून दूर दूर नेणारा ..........
        अस्वस्थतेची नशा येऊन भोवळ अणू पहाणारा...........
        पण तरीही ......मनाला स्पर्शून जाणारा
        सतारीच्या तारा
झंकारणारा ..........
        परत परत हवासा वाटणारा
        असा हा सृजनाचा सोहळा .............

मीना
२९-०४-२०११
 
      

Friday, March 25, 2011

माझ्या काही चारोळ्या ..............

माझ्या काही चारोळ्या ..............

तुझ्या डोळ्यामध्ये ,
मला माझे प्रेम दिसत .....
खरं खरं सांग........
तुलाही हें सेम दिसत ?

                             
        मैत्री च्या या नात्याला
                                      शब्दांमध्ये गुम्फुयात  
                                      भावनांची नाजूक फुले
                                      सुगंधाने फुलवुयात.............

सागराच्या ओढी साठी
नदी वळणे घेत आहे .......
जन्मो जन्मीचे आपण प्रेमी
दिवसांची काय मोजदात आहे ?

                                     जीवनाकडे सुख .....
                                     मी कधी मागत नाही ........
                                     न मागता मिळते दुख ....
                                     टाळले तरी टळत नाही .........

जन्माला येऊन त्याने
सगळ्यांनाच ताप दिला ......
सरणावर जळताना मात्र ........
पावसाने त्याला दगा दिला ..........

                                    दोन घडीच्या सुखासाठी ........
                                    माणूस ,काय काय करतो ......
                                    जन्मभर पुरणाऱ्या दुक्खला तो ......
                                    प्रेमाने कुरवाळतो ..............

शब्द आज माझे ........
माझ्या वर रुसलेत .....
हसणारे हें डोळे आज
अश्रू होऊन बरस लेत .........

                                 तुझ्या आठवणींची ......
                                 फुले मी वेचत होते ........
                                 आभासाच्या खेळात ......
                                 विरहाचे काटे टोचत होते ...........

तुला निरोप देताना
डोळे माझे भरले होते ........
मान गेले तुझ्या सवे ..........
शरीर मात्र उरले होते ..

                                मनात खूप असूनही .....
                                ओठावर काही येत नाही .....
                                मित्र आहेत बरेच काही ........
                                पण ओळख मी देत नाही .........

मी त्याची व्हावी ........
होता त्याचा अट्टाहास .....
स्वतःलाच हरवून मी .........
कोणासाठी घेतला ध्यास ...........

                             कृष्णा सवे जोडून .............
                             नाव झाले राधेचे .............
                             ओठावरती नाम जपत ...........
                             अडले सूर मीरेचे ...........

प्रेमाच्या या झंजावातात .........
मान माझे बावरले .........
ओढणी ला भान होते .........
शरीर तिने सावरले ..............

                         मुखवटे सावरताना ......
                         जन्माचा झाला खेळखंडोबा .........
                         उधारीच्या श्वासावर ...........
                         संपत आला खेळ सारा ...........

मीना
२५ /०३ /२०११         

Sunday, January 16, 2011

एक दिवस डोळे उघडून ..

निसर्ग नाही करत तुलना
माणसेच का करतात ........
तो देतो भरभरून ...........
हे मात्र विसरतात .............

झाडाचा मोहोर पाहून ..
बुंधा  कधी रुसत नाही ........
फुललेल्या फुलाकडे पाहून ......
कळी कधी सुकत नाही ........

ज्याचे त्याचे प्राक्तन असते ........
आभाळ अथवा माती .............
चिडणे ,रुसणे ,रागावणे .............
कुणी कुणा वरती ??????

एक  दिवस डोळे उघडून .......
पहिले अवती भोवती ...........
ओठ मिटून निमूट राहणारे ..........
दिसले सभोवती .............

राजेशाही हवेलीत राहणारे
म्हणतात नाही सुखी ..........
रस्त्यावरती टेकून माथा
म्हणतो तो, मी तर नाही दुखी .....

पैसा आहे ,वेळ आहे ,कशात नाही कमी
सांजवेळी संगतीला असतील का मुलेबाळे .........
विचार करून दमले...........
द्याल का हो हमी ????

दिसतो एखादा सुंदर चेहेरा ..............
अश्रू लपवून .........हसताना ........
इथे तिथे भेटतात सारे ..........
मुखवटे आपले ........सांभाळताना .......

काळ्या काळ्या रात्रीचे ........
साम्राज्य असते सारे ............
आकाशात मात्र विहरतात..........
झगमगणारे ....तारे ..........

धरती नि आकाशालाही हेच नियम प्यारे ........
माणूस मात्र क्षणो क्षणी करतो ....हायरे .....हायरे

निसर्गाचे असो ,वा असो प्राक्तनाचे .........
ज्याचे त्याने वहावे..............
आपल्या पाठीवरचे ओझे ............

हसणारे मिळतील .......हजार .........
रडणारा मात्र .......शोधा....कोणी .......
आपणच आपल्या वहायच्या..........
आपापला पाठी वरच्या गोणी...............

Monday, January 3, 2011

माझी कविता

नियमांच्या चौकटीत कविता माझी अडणार नाही ..........
मनीचे भाव मी ओळींमध्ये मोजणार नाही .....................
तुम्ही खुशाल तोला शब्दांची खोली ................
मन मात्र मी तोलणार नाही ........शब्दांच्या या आवेगाला व्याकरणात बांधणार नाही ..............

सोबतीला नाही कोणी म्हणून ,जगणे मी सोडणार नाही ........
बदलले दिवस तरी ,नशिबावर खापर फोडणार नाही ...........
आहे उद्याची आस जरी, आजला मी विसरणार नाही ..... .......
मनीचे भाव मी ओळींमध्ये मोजणार  नाही .......

शब्द हे मोती जणू ,कशीही माळ गुंफणार नाही .........
एकेक शब्द ओळी होताना अर्थ त्याचा सांडणार नाही .........
नसेल तुझी साथ जरी आठवणी दूर लोटणार नाही ...........
मनाच्या गाभार्यातली  कुजबुज हि थांबवणार नाही ...........

हे जीवना तुला जगताना मृत्यूला मी आळवणार नाही .........
दिलेसहि तू घेशिलाही तुच ,वचन तुझे मोडणार नाही ..........
प्राक्तनाच्या  दानापाई ओंजळ माझी सांडणार नाही ..........
मनीचे भाव मी ओळींमध्ये मोजणार  नाही .......................

दिवस माझा रात्रही माझी,आजही माझा कालही माझा ...........
हिशोब त्याचा मांडणार नाही उद्या काय या भीतीपोटी आज हातून ओघळणार नाही 
सुख आणि दुक्ख यांच्या तराजुला झुकते माप मी देणार नाही ....................
मनीचे भाव मी ओळींमध्ये मोजणार  नाही ...